“Zou het niet goed zijn als je volgende week weer begint met een paar uurtjes werk?” vroeg de bedrijfsarts. Onze cliënt keek ons na dat gesprek met grote ogen aan. “Maar ik slaap nog steeds slecht, en ik heb al moeite met simpele taken in huis. Hoe moet ik dan werken?”
Als psychologen komen we dit regelmatig tegen: een re-integratieadvies dat op papier passend lijkt – en vaak ook zorgvuldig tot stand is gekomen – voelt voor de cliënt mentaal of emotioneel nog te vroeg.
Er zit dan een verschil tussen wat technisch mogelijk lijkt en wat iemand subjectief aankan. En dat is waar wij als behandelaren op letten en mee aan de slag gaan.
Vaak zit de cliënt op dat moment nog in een kwetsbare fase. De klachten zijn misschien iets verminderd, maar stressbestendigheid en energie zijn nog broos. Samen onderzoeken we wat op dat moment helpend is: het aanbrengen van structuur, oefenen met kleine vormen van belastbaarheid, en inzicht krijgen in belemmerende gedachten. Soms is er angst voor terugval, of schaamte richting werk. Ook dat hoort erbij.
We geven uitleg over herstel: dat het geen rechte lijn is, dat iets proberen waardevol kan zijn, maar dat het ook belangrijk is om signalen serieus te nemen. In de praktijk maken we samen met de cliënt een plan. Wat zou een eerste veilige stap kunnen zijn? Hoe zorgen we dat die stap niet meteen voelt als ‘terug in het diepe’? Kunnen we een re-integratie tot re-integratie plan maken?
In deze fase is afstemming met de bedrijfsarts voor ons essentieel. We delen waar de cliënt nu staat – niet alleen qua klachten, maar ook in draagkracht, motivatie en zelfbeeld. Want zelfs een klein verschil in timing of in de formulering van het advies kan veel invloed hebben op hoe iemand het ervaart.
Onze ervaring is dat bedrijfsartsen veel oog hebben voor de juiste balans tussen activeren en beschermen. En toch vraagt deze fase soms om iets meer vertraging, nuance of voorbereiding. Niet omdat we re-integratie willen uitstellen – integendeel – maar juist omdat we willen dat het lukt.
Uiteindelijk willen we allemaal hetzelfde: een duurzame en haalbare werkhervatting. Hoe beter we samen afstemmen over timing, draagkracht en psychisch herstel, hoe groter de kans dat het voor de cliënt ook echt klopt. En daar doen we het voor.
